Mamma segði, at klokkan nú var bein, so sigi eg, at hon er røtt. Og so kom kjakið, kann mann siga, at klokkan er bein?

- Tað var heilt vanligt fyrr at siga ‘beint’ um tað, sum nú er ‘rætt’. Tú kundi rokna beint, øll roknistykkini vóru bein, t.e. røtt, greiðir Elin Henriksen frá.

Klokkan gongur beint, ella hon kann ganga skeivt.

Beinur er andnevni til skeivur, bæði í beinleiðis og fluttari merking.

Ein søga frá krígnum:
Tá ið ensku hermenninir komu til bygdina, var farið undir at læra børnini enskt í skúlanum - tað var annars ikki vanligt tá. Børnini vildu fegin samskifta við hermenninar, hóast tey ikki dugdu so væl, og eingin hevði ávarað um, at orð kundu hava ymsar merkingar.

Mamma fylgdist við nøkrum øðrum gentum um 12-14 ára aldur. Tær møttu nøkrum hermonnum, sum spyrja, hvat klokkan er. Ein genta svarar: “Leg clock is four.”

Hon hevð lært, at ‘bein’ eitur ‘leg’ á enskum, og klokkan hjá henni var bein.

Koma er ikki framtíð

At koma hevur trokað at fara burtur, og vit brúka oftari kemur ella vil, tá ið vit saktans kundu havt sagt fer ella fara.

Okkurt kemur at hava ávirkan ístaðin fyri fer at ávirka.

Tað vil hava við sær heldur enn fer at hava við sær. 

Hava vit eitt føroyskt orð fyri avhengigheit ella er avhengigheit føroyskt?

Og hvaðani kemur orðið, saksalopin, og hvat merkir tað?

Onnur evni

Umframt hesi evni tosa vit eisini um hvat kyn vín er, um Gunda, sum er fremri liður í staðarnøvnum, um hjáorðið enn, um saksalopin og orðið, feril.